Tussen de ellende van rampen en verschrikkelijk persoonlijk leed door, staat het nieuws bol van fraude door bendes en andere ‘opportunisten’.
Voorzieningen en regels blijken fraudegevoelig en dit bleek bovendien al jaren bekend. Maar hoe zit het dan met de handhaving c.q. fraudebestrijding?
Schuldvraag
Hetgeen mij dan persoonlijk bevreemdt, is het feit dat er meer gezocht wordt naar de schuldvraag dan naar de actie. Laat staan dat er wordt gesproken over anticiperen. Beter voorkomen dan genezen, toch? Althans, dat zou het moeten zijn.
Actie, reactie, signaleren, prioriteren en anticiperen
In het secretaressevak is het van groot belang om behalve te organiseren, te signaleren, anticiperen, prioriteren en te reageren. Brandjes worden geblust, en bij voorkeur voorkomen!
Hierbij is niet het eigenbelang belangrijk, maar het bedrijfsbelang.
Hoe anders vernemen wij dat steeds via de media. Allerlei instanties melden aan de media dat zij melding hebben gedaan; gesignaleerd dus. Maar hoe zit het dan met de actie? Er wordt geen (eigen) verantwoordelijkheid genomen en dus helaas ook geen actie ondernomen, want ‘ik heb het toch gemeld’? Sorry, maar dat noem ik eigenbelang (eigen straatje schoonvegen).
Melding maken alleen is niet voldoende. Na signalering, dient actie te volgen en dan reactie. Maar helaas, de brand grijpt verder om zich heen.
Wanneer gaan we weer voor het landsbelang en het bedrijfsbelang?
Als wij uit deze crisis willen geraken, dan zullen we dat samen moeten doen. Het eigenbelang is ondergeschikt aan het landsbelang en het bedrijfsbelang.
Dit goede voorbeeld zou in Den Haag als eerste moeten worden gegeven. Het landsbelang gaat voor het eigenbelang. Goed voorbeeld doet volgen (slecht voorbeeld ook, helaas).
En laten we wel zijn; als er in de afgelopen jaren adequaat opgetreden zou zijn tegen fraudegevoelige voorzieningen en regels, hoefden we veel minder te bezuinigen en was de crisis in Nederland lang zo erg niet geweest.
LinkedIn
Twitter