Dilemma: ‘Grote kaartenbak’ versus ‘je PA-ppenheimers kennen’

Je PA-ppenheimers kennen

Concurrentie houd je scherp

Daar geloof ik echt in. Daarom ben ik erg blij met concurrentie. Het grappige is wel dat wij, de bemiddelingsbureaus, min of meer tegen dezelfde muren oplopen, maar dan anders. Wat?

Een klein versus een groot kandidatenbestand

De grote, bekende uitzend- en detacheringsbureaus hebben, zoals dat wat onpersoonlijk heet, een ‘grote kaartenbak’. Oftewel, een groot bestand met al dan niet beschikbare kandidaten.

Bureaus als het onze hebben een klein bestand van kandidaten, aangezien wij willen waken voor het niet (meer) kennen van onze kandidaten. En dat is nou precies het dilemma. Niet van ons, maar van de klanten!

Het dilemma van (onze) klanten

Wanneer wij een aanvraag ontvangen, wordt vaak gevraagd naar het aantal Personal Assistants en Secretaresses in ons bestand. Pas geleden werd ons nog gezegd dat de concurrent – tevens in de race betreffende een aanvraag – een ‘veel grotere kaartenbak’ heeft dan PA Online, hetgeen men een voordeel vond.

Wij betwisten dat (excuses!) en hebben dat ook uitgelegd.

Echter, wij kiezen ervoor onze ‘PAppenheimers’ te kennen. Dat is onmogelijk voor grote uitzend- en detacheringsbureaus. Met een groot bestand heb je natuurlijk wel de c.v.-gegevens en wat additionele informatie, maar je kunt de kandidaten niet kennen. Niet allemaal, niet echt.

Ons overzichtelijke kandidatenbestand

Door een overzichtelijk kandidatenbestand aan te houden, kennen wij onze Personal Assistants en Secretaresses. Daar houden wij ook contact mee. Binding dus.

Dat kan alleen als je, net als wij, een overzichtelijk kandidatenbestand hebt. Dat is persoonlijker voor alle partijen, en dus prettiger.

Een vreemde tegenstelling

Toch blijft de tegenstelling tussen de gedachte van de klant dat een groot kandidatenbestand veel beter is (meer ‘vissen in de vijver’), hetgeen ook vaak bij aanbestedingen wordt meegewogen, terwijl ik aan de andere kant een paar weken geleden nog een discussie had op Twitter met twee HR Managers dat ‘de bureaus zeggen alle kandidaten te kennen, terwijl dat achteraf niet het geval blijkt te zijn’.

Kortom, wat wil HR? Samenwerken met een bureau met een groot kandidatenbestand of één die zijn echt kandidaten kent? Ik weet wel dat het antwoord eigenlijk ‘beide’ is, maar dat is geen realiteit.

Hoe dan ook, wij kiezen voor een overzichtelijke Secretaressepool, waarbij wij onze kandidaten kennen, wij geen c.v.-schuivers (hoeven te) zijn  en de kwaliteit kunnen leveren die men van ons verwacht.